De laatste jaren is er de koolhydraatarme beweging. De kookboeken met low-carb recepten vinden gretig hun weg naar de consument. En alweer spelen voedingsbedrijven hier handig op in door allerlei producten op de markt te brengen met weinig koolhydraten. We hebben natuurlijk in de jaren 80 te maken gehad met het Montignacdieet, waarbij de schrijver Michel Montignac op zoek ging om zijn eigen gewichtsprobleem aan te pakken. Veel eiwitten en vetten en arm aan koolhydraten, ook Dr Atkins kwam met een dergelijk dieet, net als vele hypes verdwijnen deze bewegingen na een tijdje stilzwijgend om via een andere verpakking weer in de samenleving terug te komen. We kennen inmiddels Paleo, Keto en andere koolhydraatarme voedingswijzen.
Vol enthousiasme gaat men aan de slag, maar je raad t al na twee weken zijn de meeste mensen er al klaar mee.
Ik snap het wel hoor dat men dik geworden is van het eten van veel bewerkte producten in combinatie met vezel-arm brood en suiker lekkernijen. Maaltijden met lege koolhydraten, snacks met suiker tussendoor, men zit tegenwoordig bijna aan 8 eetmomenten par dag.We staan bloot aan supermarkten met rekken vol verleidingen, we vinden het doodnormaal dat potjes en pakjes met kleurrijke foto’s en gezondheidsslogans, met dode materie als inhoud, de norm is geworden om ons eten mee te bereiden. We vragen ons vaak niet af waar dat van gemaakt is en beschouwen het als voedsel. Dergelijke producten zitten vol met lege zetmelen, suikers, zout, soja en mais en een scala aan E-nummers. Dat men daarna denkt, oké het is klaar nu ik ga koolhydraten uit mijn voeding weglaten, het roer moet om,” ff kijken, paleo? Neuhh teveel vlees dat is niet goed voor t milieu, Keto dan? Oei wel heel erg veel vet moet ik eten dan en t is wel erg streng, de Foodsisters dan maar, kijk ze verkopen zo’n Kek koolhydraat-arm broodje, nice…dat doen we.” Vol enthousiasme gaat men aan de slag, maar je raad t al, na twee weken zijn de meeste mensen er klaar mee en grijpen weer steeds vaker naar hun vertrouwde producten die ze voor hun goede voornemens gebruikten.” Ha…. lekker, spaghetti!….toch niet met gourgettini he?” “Nee schat je krijgt de echte”. En omdat het ineens weer zo lekker is, kan er nog wel een tweede bord bij. Binnen een week is men weer terug bij af, met nog een extra onsje erbij ook. “He verdorie, niks voor mij dat koolhydraatarm.” Een enkeling die het volhoud en zijn levenswijze erop heeft afgestemd, waaronder ook de boekschrijvers van dergelijke diëten.
Het is totaal niet nodig om ineens alle koolhydraten uit je dieet weg te laten. In natuurlijke voeding, neem fruit en groenten zitten ook koolhydraten. We maken alleen de verkeerde keuzes, en ook teveel keuzes. Een beetje[ lees: normale portie] goede spaghetti niet te gaar gekookt met een verse tomatensaus al dan niet met vlees is een heerlijk bordje tevredenheid. Een of twee volkoren spelt boterhammen met roerei gebakken in de roomboter…daar wordt je een blij gevoed mens van. Neem een zuurdesem bol van een goede bakker met een zelf gemaakte tonijnsalade, dit dan aangemaakt met een fijne homemade volle mayonaise [ de light-versies of de yogonaises zitten vol met suiker en dat zijn onnodige koolhydraten, snap je m?]. Gestoofde tomaten op een geroosterde volkoren boterham met peper en een scheutje olijfolie, voedzaam en gezond, koolhydraten, zeker maar wel met vezels. Zie je het verschil? Als je je maaltijden met dergelijke voorbeelden vult zal je zien dat de behoefte om tussendoor te snacken minder wordt, en dat betekent dat de inname van koolhydraten vanzelf ook al minder is. Ik kom hier later nog eens op terug een verhaaltje over insuline en hoge bloedsuikergehalte.
Ik heb mij trouwens ook verdiept in hoe de Fransen met hun eetgewoonten omgaan. Ik had een boekje hierover gekocht waarvan de titel onderaan de Blog staat. Hard en vaatziekten komen in Frankrijk veel minder voor. Een tijd lang was er de discussie of dat misschien door de rode wijn zou komen die rijkelijk vloeit aan de dis. Maar ik denk dat het eerder komt door de goede voedingskeuzes die men maakt en ook dat het niet gebruikelijk is om de hele dag door te snacken. De Fransen kiezen doorgaans voor verse producten om hun maaltijden mee klaar te maken, bescheiden porties, drie maaltijden per dag en hooguit iets echts kleins tussendoor. De Fransen sluiten niks uit, brood eten ze ook, hoewel dat brood van betere kwaliteit is dan in Nederland, en ze eten er minder van. Kijk dan is zo’n heerlijke roomboter croissant ook gewoon acceptabel voor af en toe. Daar komt dan nog bij dat men weet hoe te genieten van eten, daar kunnen wij een voorbeeld aan nemen. We jagen vaak maar door met weinig bewuste aandacht als we wat eten. Even een gehaktstaaf of slof Snickers achter het stuur wegwerken bv. Lunchen op het werk met de vingers aan t toetsenbord en de ogen op het scherm en dan erachter komen dat het broodje al op is wat ernaast op een servet lag. Bewust eten en ervan genieten is ook een kunst maar zeker zo belangrijk. Een beetje koolhydraten op Franse wijze dus.
Tot slot nog een boekentip:
Waarom Franse Vrouwen Niet Dik Worden van Mireille Guirliano.
